Ίσως να μην ήταν τυχαίο.
Έφυγε του αγίου Βαλεντίνου
και επέστρεψε . . . του Ασώτου !
Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2009
Η επιστροφή της . . . ασώτου
Ίσως να μην ήταν τυχαίο.
Έφυγε του αγίου Βαλεντίνου
και επέστρεψε . . . του Ασώτου !
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Ισως λίγο άσχετο με την περιπέτεια της Μαρούς σλλά με συγκίνησε και το αναδημοσιεύω.
1η εßδοµάδα.Σήµερα είµαι
> ηλικίας µιας εßδοµάδας. Τι χαρά
> να είµαι µέρος αυτού του Κόσµου!
>
> 1 µηνός. Η µαµά µου µε φροντίζει
> πάρα πολύ καλά. Είναι µια
> εξαιρετική µητέρα.
>
> 2 µηνών. Σήµερα µε χώρισαν από τη
> µητέρα µας. Ήταν πολύ ανήσυχη και
> µε τα µάτια της µε χαιρετούσε.
> Ελπίζω η νέα «ανθρώπινη»
> οικογένειά µου να µε φροντίζει
> το ίδιο καλά µε τη µαµά µου.
>
> 4 µηνών. Έχω µεγαλώσει πολύ
> γρήγορα, τα πάντα τραßάνε την
> προσοχή µου. Υπάρχουν µερικά
> παιδιά στο σπίτι που µου είναι
> σαν «µικρά αδερφάκια». Παίζουµε
> πολύ, τραßάνε την ουρά µου κι εγώ
> τους δίνω µικρές ψεύτικες
> δαγκωνιές για πλάκα.
>
> 5 µηνών. Σήµερα µου φωνάξανε. Η
> κυρία µου ήταν πολύ αναστατωµένη
> επειδή ούρησα µέσα στο σπίτι.
> Όµως δεν µου είπαν ποτέ πού
> έπρεπε να το κάνω αυτό. Επίσης,
> κοιµάµαι στο χωλ. Στεναχωρήθηκα
> πολύ γι' αυτό!
>
> 8 µηνών. Είµαι ένα πολύ χαρούµενο
> σκυλί! Έχω τη ζεστασιά ενός
> σπιτιού, αισθάνοµαι τόσο
> ασφαλής, τόσο προστατευµένος...
> Νοµίζω ότι η «ανθρώπινη»
> οικογένειά µου µε αγαπάει. Η
> αυλή είναι όλη δική µου και,
> συχνά, ξεπερνάω τον εαυτό µου,
> σκάßοντας στο χώµα σαν τους
> προγόνους µου, τους λύκους, για
> να κρύψω το φαγητό. Ποτέ δεν
> δοκιµάζουν να µου µάθουν τίποτε.
> Τότε θα πρέπει όλα να πηγαίνουν
> καλά, όλα αυτά τα πράγµατα που
> κάνω να είναι εντάξει!
>
> 12 µηνών. Σήµερα έγινα ενός έτους.
> Είµαι ένας ενήλικος σκύλος. Όµως
> τα αφεντικά µου λένε ότι
> µεγάλωσα πολύ περισσότερο από
> ότι περίµεναν. Πόσο υπερήφανοι
> πρέπει να είναι για µένα!
>
> 13 µηνών. Σήµερα µε έδεσαν. Σχεδόν
> δεν µπορούσα να κουνηθώ, να ßρεθώ
> σε λίγο ήλιο όταν κρυώνω, ή να ßρω
> λίγη σκιά όταν ο ήλιος ανεßαίνει
> ψηλά στον ουρανό. Λένε ότι θα µε
> επιτηρούν και ότι είµαι
> αχάριστος. Δεν καταλαßαίνω
> τίποτε απ' όσα µου συµßαίνουν.
>
> 15 µηνών. Όλα έχουν αλλάξει τώρα...
> Με κρατάνε συνέχεια κλειδωµένο
> στη ßεράντα. Αισθάνοµαι πολύ
> µόνος. Η «ανθρώπινη» οικογένειά
> µου δεν µε θέλει πια.
> Μερικές φορές ξεχνάνε ότι διψάω
> και πεινάω. Όταν ßρέχει, δεν έχω
> µια στέγη πάνω από το κεφάλι µου.
>
> 16 µηνών. Σήµερα µε έßγαλαν από τη
> ßεράντα. Ήµουνα σίγουρος ότι η
> «ανθρώπινη» οικογένειά µου µε
> είχε συγχωρέσει. Ήµουν τόσο
> χαρούµενός που χοροπήδαγα από
> ενθουσιασµό. Η ουρά µου
> κουνιόταν σαν τρελή. Επιπλέον,
> πίστεψα ότι θα µε πήγαιναν ßόλτα!
> Κατευθυνθήκαµε προς τον
> αυτοκινητόδροµο, και άξαφνα,
> σταµάτησαν το αυτοκίνητο,
> άνοιξαν την πόρτα και εγώ ßγήκα
> έξω, χαρούµενος, γιατί
> σκεπτόµουν ότι θα περνάγαµε τη
> µέρα µας στην εξοχή. Δεν
> καταλαßαίνω γιατί έκλεισαν την
> πόρτα κι έφυγαν. «Ακούστε,
> περιµένετε!» - γάßγισα. Με
> ξέχασαν...
> Έτρεξα πίσω από το αυτοκίνητο
> µε όλη τη δύναµή µου. Η αγωνία µου
> µεγάλωνε καθώς άρχισα να
> καταλαßαίνω, ενώ δεν µπορούσα να
> αναπνεύσω από το λαχάνιασµα και
> αυτοί δεν σταµατούσαν, ότι µε
> είχαν εγκαταλείψει!
>
> 17 µηνών. Έψαχνα µάταια να ßρω το
> δρόµο για να γυρίσω σπίτι. Είµαι
> µόνος και αισθάνοµαι χαµένος.
> Στις περιπλανήσεις µου, συναντάω
> µερικούς ανθρώπους µε καλή
> καρδιά που µε κοιτάνε µε θλίψη
> και µου δίνουν λίγο φαγητό. Τους
> ευχαριστώ µε τα µάτια µου, από τα
> ßάθη της ψυχής µου. Εύχοµαι να µε
> υιοθετούσαν. Θα ήµουνα τόσο
> πιστός όσο κανένας άλλος σκύλος!
> Όµως, αυτοί απλά λένε: «καηµένο
> σκυλάκι, πρέπει να έχει χαθεί».
>
> 18 µηνών. Πριν από µερικές ηµέρες,
> πέρασα από ένα σχολείο και είδα
> πολλά παιδιά µικρά
> και µεγαλύτερα σαν τα «µικρά µου
> αδερφάκια». Πλησίασα
> περισσότερο και µια οµάδα από τα
> µικρότερα παιδιά, γελώντας, µου
> πέταξαν πολλές πέτρες, απλά για
> να δούνε «ποιος σηµαδεύει
> καλύτερα». Μια από αυτές τις
> πέτρες µε χτύπησε στο µάτι
> και, έκτοτε, δεν µπορώ να δω
> καθόλου µε αυτό το µάτι.
>
> 19 µηνών. Είναι απίστευτο. Όταν
> είχα καλύτερη όψη, οι άνθρωποι µε
> λυπόντουσαν. Τώρα είµαι πολύ
> αδύνατος και αδύναµος και η όψη
> µου είναι απαίσια. Έχω χάσει το
> ένα µου µάτι και οι άνθρωποι µε
> διώχνουν µε τις σκούπες όταν
> προσπαθώ να ξεκουραστώ σε κάποια
> σκιά.
>
> 20 µηνών. Κινούµαι µε εξαιρετικά
> µεγάλη δυσκολία. Σήµερα, ενώ
> προσπαθούσα να περάσω το δρόµο,
> µε χτύπησε ένα αυτοκίνητο.
> Βρισκόµουνα στη ζώνη των πεζών
> για να περάσω το δρόµο, όµως ποτέ
> δεν θα ξεχάσω το γεµάτο
> ικανοποίηση ßλέµµα του οδηγού,
> που έδινε συγχαρητήρια στον
> εαυτό του που µε πάτησε. Εύχοµαι
> να µε είχε σκοτώσει! Όµως, απλά
> µου προκάλεσε εξάρθρωση στα πίσω
> µου πόδια! Ο πόνος ήταν
> ανυπόφορος! Τα πόδια µου δεν µε
> υπακούνε και µόλις µε τεράστια
> δυσκολία µπόρεσα να συρθώ στο
> γκαζόν στην άκρη του δρόµου. Επί
> δέκα µέρες έχω
> µείνει εκτεθειµένος στον
> ήλιο που καίει, στη δυνατή ßροχή,
> στο κρύο, χωρίς φαγητό. Δεν µπορώ
> πλέον να κουνηθώ. Ο πόνος είναι
> ανυπόφορος. Βρίσκοµαι σε ένα
> πολύ υγρό µέρος, και φαίνεται ότι
> ακόµη και το τρίχωµά µου µαδάει.
> Κάποιοι περαστικοί ούτε καν µε
> προσέχουν, άλλοι λένε: «µην
> πλησιάζεις». Είµαι σχεδόν
> αναίσθητος, όµως, µια ελάχιστη
> δύναµη από τα ßάθη του σώµατός
> µου µε αναγκάζει να ανοίξω τα
> µάτια µου. Η γλυκύτητα στη φωνή
> της µε έκανε να αντιδράσω.
> «Καηµένο µου σκυλάκι, κοίτα πώς
> σε έχουν αφήσει», έλεγε. Μαζί µε
> την γυναίκα
> ήταν ένας άντρας µε λευκή ποδιά
> που µε ακούµπησε και είπε:
> «Λυπάµαι, κυρία µου, αλλά αυτός ο
> σκύλος δεν θα τα καταφέρει.
> Είναι καλύτερα να τον ßοηθήσουµε
> να ßγει από αυτόν τον πόνο και τη
> δυστυχία». Η ευγενική κυρία, µε
> δάκρυα να τρέχουν ποτάµι στα
> µάγουλά της, συµφώνησε. Όσο
> καλύτερα µπορούσα, κούνησα την
> ουρά µου και την ευχαρίστησα, µε
> τα µάτια µου, για τη ßοήθειά της
> να αναπαυθώ ειρηνικά και ήρεµα.
> Ενώ αισθανόµουν το ελαφρύ
> τσίµπηµα της ßελόνας, πριν από
> αυτόν τον µακρύ ύπνο, η τελευταία
> µου σκέψη ήταν: «γιατί έπρεπε να
> γεννηθώ, αφού δεν µε ήθελε
> κανείς;».
>
> «Στην πορεία της εξέλιξής του
> προς τον πολιτισµό ο άνθρωπος
> απέκτησε µια κυρίαρχη θέση πάνω
> στα πλάσµατα που ζουν γύρω του
> στο ζωϊκό ßασίλειο.
> Χωρίς να είναι ικανοποιηµένος
> από την κυριαρχία του αυτή,
> ωστόσο, άρχισε να ßάζει ένα κενό
> µεταξύ της φύσης του και τη φύση
> των ζώων. Αρνήθηκε την κτήση
> µιας αιτίας προς αυτά, και στον
> εαυτό του έθεσε ως σύµßολο µια
> αθάνατη ψυχή, και αξίωσε µια
> θεϊκή πτώση η οποία του επέτρεψε
> να καταστρέψει το δεσµό της
> κοινωνίας µεταξύ αυτού και του
> ζωικού ßασιλείου» - Sigmund Freud
>
> «Δεν µπορείς να σώσεις κάθε ζώο
> στον κόσµο όµως, για αυτό το ένα
> που σώζεις, ΕΙΝΑΙ ο κόσµος».
> Στείλτε το όπου νομίζετε.Όχι
> µόνον σ' αυτούς που θα
> δακρύσουν, αλλά κυρίως σ'
> αυτούς που κάποτε ίσως και να
> εγκατέλειπαν ένα σκυλί στον
> δρόµο...
Δημοσίευση σχολίου