……κι όμως, σερφάρουν στη καρδιά του Θεσσαλικού κάμπου.

Στη τεχνητή λίμνη της Γλαύκης του Δήμου Πλατυκάμπου Λάρισας οι αθλητές με τις ιστιοσανίδες και ο κόσμος που παρακολουθούσε έδωσαν την άλλη διάσταση της λίμνης στη μέση του κάμπου. Η εναλλακτική άθληση και άσκηση στη φύση μπορεί να γίνει ακόμα και στις τεχνητές λίμνες της Θεσσαλικής πεδιάδας.
Κυριακή του Μάη και σερφάρισμα στα γλυκά νερά. Ο άνεμος, ο κυματισμός της λίμνης, οι σανίδες με τα πανιά φουσκωμένα. Ενα τοπίο στη μέση του κάμπου έπεισε οτι το νερό της λίμνης δεν είναι μόνον για το πότισμα των καλλιεργειών αλλά και για τις εναλλακτικές δραστηριότητες και χρήσεις. Το σημαντικότερο όμως στοιχείο ίσως είναι ότι εδώ πλέον έχουμε υγροτόπους. Δεκαετίες τώρα οι διάσπαρτες τεχνητές λίμνες εξελίσσονται σταδιακά σε οικοσυστήματα με αξιόλογη χλωρίδα και πανίδα. Οι αυξανόμενες απαιτήσεις σε νερό για άρδευση, η χαρακτηριστική καθυστέρηση επαναδημιουργίας της Κάρλας, επέβαλλαν τη δημιουργία ταμιευτήρων, αν και αυτή η διαδικασία προχωρά με πολύ αργό ρυθμό. Πρόκειται για δεκατρείς λιμνοδεξαμενές που καλύπτουν συνολικά μια επιφάνεια έξι χιλιάδων στρεμμάτων και η διαχείρισή τους ανήκει στον Τοπικό Οργανισμό Εγγείων Βελτιώσεων Πηνειού για την άρδευση πενήντα χιλιάδων στρεμμάτων καλλιεργήσιμης γής.
Οι διάσπαρτοι υγρότοποι μέσα στο μονότονο τοπίο της εντελώς επίπεδης πεδιάδας όπου κυρίαρχα είναι τα χερσαία οικοσυστήματα αποτελούν οάσεις και χώρους φιλοξενίας της υγροτοπικής χλωρίδας και πανίδας.
Αυτή η άνοιξη που ζούμε – με το λίβα να φυσάει όλο και πιο συχνά - είναι ανησυχητική, άνυδρη, δύσκολη.Το καλοκαίρι προβλέπεται ακόμα πιο δραματικό. Τα δέντρα αραιώνουν, το νερό λιγοστεύει, η θερμοκρασία ανεβαίνει, η ξηρασία είναι ο εφιάλτης που πλησιάζει.
Οι κλιματικές αλλαγές με την ταχύτατη αύξηση των άνυδρων περιοχών ο εφιάλτης της ερημοποίησης επιβάλλουν την επιτάχυνση της πρακτικής της δημιουργίας τεχνητών υδατοσυλλογών για τη μεγιστοποίηση της δυνατότητας αποταμίευσης νερού σε συνδυασμό με την αειφορική διαχείριση των δημιουργούμενων οικοσυστημάτων.
Τα υδάτινα οικοσυστήματα με τη βιοποικιλότητά τους, τη δυνατότητα για άρδευση, τον εμπλουτισμό , τη λειτουργία τους ως φίλτρα των ρίπων, τη μείωση των ζημιών από παγετούς και καύσωνες, τη τροφή στα αγροτικά ζώα, την παραγωγή αλιευμάτων, τις ευκαιρίες για αναψυχή, τον οικολογικό τουρισμό, την εκπαίδευση ,την έρευνα, αποτελούν πλέον υγροτόπους με σημαντικό περιβαλλοντικό δυναμικό.
Τα τελευταία χρόνια η τάση ευαισθητοποίησης και η αναγνώριση της σημασίας των οικοσυστημάτων των λιμνοδεξαμενών ανά την Ελλάδα δημιουργούν την απαίτηση για την ανάληψη πρωτοβουλιών.
Η απουσία παράκτιας βλάστησης υποβαθμίζει το τοπίο και οδηγεί στη περιορισμένη αξιοποίηση.
Συνεπώς η εκπόνηση μελέτης φύτευσης με δέντρα και θάμνους και η συντήρησή τους είναι άκρως επείγουσα.
Συνολικά όμως απαιτείται ένας ολοκληρωμένος σχεδιασμός με καταγραφή από το Ελληνικό Κέντρο Βιοτόπων Υγροτόπων για την διαχείριση τη συντήρηση τη φύλαξη την ευαισθητοποίηση και την διεύρυνση του ρόλου των λιμνών βασικό συστατικό στοιχείο για τη βιώσιμη ανάπτυξη της υπαίθρου.